Het is een groot goed in onze democratie dat een ieder vrij is zijn of haar mening te uiten, ook als die ingaat tegen het beleid van de regering. Het is een vrijheid waarbij we misschien - als je het afzet hoe het in veel andere landen wereldwijd is geregeld - te weinig stilstaan om die te waarderen. Het bood onder meer ruimte om de rotonde in de N214 tussen Oud-Alblas en Wijngaarden afgelopen week te voorzien van A4-tjes met citaten van minister Hugo de Jonge, met als doel om aan te geven hoe weinig consistent het landelijke coronabeleid, waarvan hij één van de meest prominente gezichten vormt, is.

Nieuwstechnisch gezien zag ik er een bericht in voor onze website en krant en dus stopte ik om de papieren zinsneden vast te leggen. Maar op weg naar de redactie overpeinsde ik toch de noodzaak en met name het nut van een dergelijke protestactie. Zouden voorstanders van het coronabeleid op basis van het zien van deze citaten daadwerkelijk op andere gedachten gebracht worden? En degenen die het juist eens zijn met deze kritische opstelling, ik denk dat zij die ondersteuning echt niet nodig hebben.

Ik hoop daarom maar dat deze actie voor de initiatiefnemer(s) heeft geleid tot een bepaalde mate van opluchting, om zo die wellicht opgekropte irritatie over het doen en laten van De Jonge een uitlaatklep te bieden. Dan heeft het toch nog nut gehad!

Het is als journalist zijnde niet altijd handig om er een persoonlijke mening op na te houden. Uiteindelijk dien je zo objectief mogelijk nieuwsfeiten onder woorden en in beeld te brengen. Maar niets menselijks is ook onze beroepsgroep vreemd. En daar schaar ik mezelf zonder enige twijfel bij.

Zo had ik afgelopen week een interview bij een architectenbureau, waarbij het gesprek kwam op de grondige verbouwing van een woonhuis. Daarbij zag je vrijwel niets terug van het oude ontwerp, terwijl toch de basis en de materialen van het onderkomen opnieuw gebruikt waren. Toevallig was ik bekend met de oude en de nieuwe situatie en onvoorzichtig flapte ik eruit: ‘Het is een hele verbetering, dat oude huis vond ik echt niet mooi.’

Het probleem was echter dat niet alleen het nieuwe huis was ontworpen door het architectenbureau, maar enkele tientallen jaren geleden ook de oude woning. ‘De architect zit naast je’, kreeg ik als reactie. Tamelijk ongemakkelijk, inderdaad. Gelukkig konden ze er zelf de humor wel van inzien, maar in het vervolg zal ik toch nóg voorzichtiger zijn in het geven van mijn mening!

Een prijsuitreiking is fototechnisch niet de meest uitdagende opdracht. Zaterdag werden er op Winkelhof Bergambacht maar liefst honderd winnaars blij gemaakt met een presentje. Ik ging er langs voor een groepsfoto, maar eigenlijk vond ik deze net nog wat leuker. Drie dames die met innige belangstelling en een tikje gretig de buit inspecteren. Ik heb niet gevraagd of de inhoud van de tas hun goedkeuring weg kon dragen!