Maandag smaakte ik het genoegen om een presentatie van Smaakpupil bij te wonen in woonzorgcentrum Graafzicht in Bleskensgraaf. Initiatiefnemer daarvan is Michael van ‘t Hoff, chef-kok van het plaatselijke restaurant De Burgemeester. Centraal stond de vraag hoe je ook in een zorgcentrum met een centrale keuken toch ervoor kunt zorgen dat iedereen kan genieten van de dagelijkse maaltijden.

Dat leverde een boeiend verhaal op over de vele kanten van smaak, over hoe presentatie, herinneringen, structuur en allerlei andere zaken invloed hebben op hoe je je eten ervaart. En: dat er met eenvoudige toevoegingen - Van ’t Hoff noemt ze 'smaakmakers’ - het nodige gedaan kan worden aan het lekkerder maken van het dagelijks brood en de warme prak.

Afhankelijk van ieders persoonlijke smaak kun je deze naar eigen inzicht toevoegen. Een boterham met kaas krijgt met een paar schijfjes augurk een heel andere beleving en het kan net dat zetje zijn waardoor je weer zin krijgt om deze in zijn geheel op te eten.

Een mooi concept: eten is naar mijn overtuiging één van de belangrijkste zaken die het dagelijks leven zijn vreugde geeft. Ik kan me nog goed van vroeger herinneren hoe blij ik was als er rode kool met hachee op het programma stond en hoe groot de teleurstelling was als er bij het openen van de pannen peultjes in bleken te zitten. En ook nu ik de zogezegde middelbare leeftijd heb bereikt, is dat gevoel eigenlijk even sterk. Als je als oudere afhankelijk bent van anderen die je eten klaarmaken, dan is het een grote meerwaarde om daar zelf ook sturing op te kunnen hebben.

Maar het meest amusante moment van de presentatie was toen één van de bewoners broodnuchter inbracht: ‘Wij zijn opgevoed met eten wat de pot schaft. Of je het nu wel of niet lekker vindt, je eet gewoon altijd je bord leeg. Vorige week vond ik het niet geweldig, maar ik heb wel alles opgegeten.’

Dat keurden de mannen van Smaakpupil natuurlijk zeker niet af, maar ze weken niet af van hun boodschap: met enkele kleine ingrepen kun je de dagelijkse maaltijden er écht smakelijker op maken. En ik hoop van mijn kant dat ze zullen slagen met hun missie!

Eén van de interviews van vorig jaar die me het meest zijn bijgebleven was mijn gesprek met Chris van der Ree uit Groot-Ammers. Als directeur van Petrogas, een ‘dochter’ van Firma Mourik, was hij al zo'n tien jaar bezig met een missie: afvalplastic terugbrengen naar de grondstof olie. Op het gebied van recyclen zou dat een geweldige stap zijn.

Van der Ree bleek een tot in zijn vingertoppen gemotiveerde man te zijn, bij wie opgeven grondig uit zijn woordenboek is geschrapt. Talloze tegenslagen kwamen er op zijn pad, maar zijn doorzettingsvermogen wierp zijn vruchten af. Vorig jaar ging de recyclefabriek in het Belgische Oostende - opgezet door onder meer Mourik en Petrogas, maar ook door Brandstoffenhandel Den Hartog uit Groot-Ammers -van start.

Na een periode van uitproberen kwam afgelopen week in een persbericht het triomfantelijke nieuws naar buiten dat er sinds kort onafgebroken 1.400 kilo afvalplastic per uur omgezet wordt in brandstof. De geproduceerde olie is zo zuiver dat deze meteen kan worden gebruikt voor toepassing in de industrie om er onder andere weer nieuw plastic voor de voedingsmiddelenindustrie van te maken. “Waar concurrenten wereldwijd worstelen met volume en kwaliteit hebben wij dit voor elkaar gekregen. We zijn de eerste die op dusdanig grote schaal kan produceren, dat het direct winstgevend wordt”, constateerde Chris van der Ree in hetzelfde persbericht. “Deze mijlpaal opent de weg naar alle marktpartijen die deze installaties ook willen bouwen. “Wij maken pyrolyse-olie en de marktvraag naar deze olie is enorm groot. Grote olie- en chemiereuzen willen deze circulaire olie heel graag gebruiken om te verwerken in hun productieprocessen. We verwachten de komende jaren veel nieuwe orders.”

En ja, dat vervult me dan met trots op de creativiteit en de dadendrang van onze streek. Zeker ook omdat deze fabriek niet draait op subsidie, maar gewoon puur op ondernemerszin. Zorg dragen voor je omgeving, het verlagen van de afvalberg gaat hand in hand met het bieden van werkgelegenheid en geld verdienen. Ik ben ervan overtuigd dat dit uiteindelijk één van de belangrijkste manieren is om naar een betere wereld toe te werken.

De komende maanden gaan we aan de slag met een gloednieuw magazine: Langs de Zederik. Na het succes van Langs de Graaf, Langs de Giessen en Langs de Lek richten we ons nu op Ameide, Tienhoven aan de Lek, Meerkerk, Hei- en Boeicop, Lexmond, Leerbroek en Nieuwland.

De kop is eraf: de fotoshoot met Peter van den Berg leverde een mooi beeld op voor de promocampagne; deze Meerkerkse ondernemer komt op de cover te staan. Daarnaast zijn we druk bezig met de redactionele invulling; in ieder geval komt er een portret van Arjan van der Ham, de veelkleurige eigenaar van Quadcentrum van der Ham uit Nieuwland in te staan.

Interesse in een bedrijfsportret of advertentie in dit aansprekende podium? Neem dan contact op met mijn collega Carmen Timmer! Het blad komt uit in oktober.

Wordt het geen tijd voor een actiegroep voor de strijd om Gekooide Speelgoedbeesten ook het recht op een vrij leven te geven? Dit ‘aangrijpende’ plaatje spotte ik zaterdagochtend in Nieuw-Lekkerland, waar ik foto’s maakte van de Kleedjesmarkt op het Kleyburgplein. De kooi stond apart van de verkoopplekken, bij een fietsenrek, en prikkelde meteen mijn fotografische nieuwsgierigheid!